A ka ardhur koha që në LRE të hapet debati i mundësive dhe alternativave për bashkëpunime politike me parti e forca të tjera opozitare të djathta?

Nga Jani Nano

Sekretar i Përgjithshëm i LRE

Politika nuk është një hapësirë e ngrirë.

Ajo është një lëvizje e përhershme interesash, bindjesh dhe vizionesh, ku forcat politike përballen me dilema që kërkojnë jo vetëm zgjuarsi taktike, por edhe kthjelltësi filozofike.

Sot, Lëvizja Rinisja ndodhet përballë një pyetjeje që nuk mund të anashkalohet, a ka ardhur koha të hapim një debat të hapur për mundësitë dhe alternativat e bashkëpunimeve politike me parti e forca të tjera opozitare të djathta?

Kjo pyetje nuk është një çështje thjesht teknike, as një hap procedural.

Ajo prek zemrën e vetëdoktrinës sonë, sepse flet për mënyrën se si LRE e koncepton veten në raport me të djathtën shqiptare dhe me të ardhmen e vendit.

Për t’iu përgjigjur, na duhet të bëjmë dallimin e qartë mes kompromisit që shkatërron dhe besëlidhjes që ndërton.

Në historinë politike shqiptare, shpesh fjala “bashkëpunim” është përdorur si sinonim i pazarit.

Aleancat janë ngritur mbi interesa të çastit dhe janë shembur po aq shpejt sa janë ndërtuar.

Ato nuk kanë lënë trashëgimi, sepse nuk janë bazuar mbi vlera, por mbi kalkulime të ftohta.

Ne, si LRE, nuk mund të biem në këtë kurth. Misioni ynë nuk është të jemi pjesë e një pazari të radhës, por të jemi aktor i ndërtimit të një të djathte humane dhe autentike, që ka rrënjë dhe horizont.

Megjithatë, të mendosh për bashkëpunime nuk do të thotë të tradhtosh veten. Përkundrazi, është shenjë e pjekurisë politike.

Një lëvizje që mbyllet hermetikisht, rrezikon të bëhet sekt i vogël, i izoluar, pa ndikim.

Një lëvizje që di të dallojë kufirin mes besëlidhjes dhe kompromisit, është në gjendje të hyjë në dialog, të krijojë ura dhe të ofrojë alternativa përtej vetvetes.

Prandaj pyetja e madhe është, cilat janë kriteret që e bëjnë një bashkëpunim të vlefshëm?

Nga këndvështrimi ynë, ka tre shtylla themelore.

Së pari, bashkëpunimi duhet të ndërtohet mbi vlera.

Ne jemi të djathta humane.

Për ne, dinjiteti i njeriut, liria, përgjegjësia dhe besimi janë parime që nuk negociohen. Çdo forcë politike që synon të afrohet me ne, duhet të pranojë këtë bazë të patjetërsueshme.

Pa këtë themel, nuk ka bashkëpunim, ka vetëm bashkim mekanik, i destinuar të shpërbëhet.

Së dyti, bashkëpunimi duhet të ketë vizion afatgjatë.

Politika shqiptare ka dështuar shpesh sepse është menduar vetëm në funksion të zgjedhjeve të radhës.

Ne besojmë se e djathta shqiptare duhet të mendojë në horizonte më të gjata, të ndërtojë një projekt që shkon përtej cikleve zgjedhore.

Bashkëpunimi i vërtetë nuk është për të ndarë lista kandidatësh, por për të bashkuar vizione për një Shqipëri më të lirë dhe më të drejtë.

Së treti, bashkëpunimi duhet të mbështesë pluralitetin e së djathtës.

Ne nuk besojmë në uniformitetin e imponuar. Çdo forcë ka specifikat e veta, historinë e vet, kontributin e vet.

Bashkëpunimi nuk duhet t’i fshijë këto dallime, por t’i mbledhë në një mozaik që pasuron të djathtën shqiptare.

LRE nuk kërkon të tretet në të tjerët, por të sjellë zërin e vet unik në një simfoni më të gjerë.

Nga kjo këndvështrim, hapja e debatit mbi mundësitë e bashkëpunimit nuk është dobësi, por forcë.

Është tregues i një lëvizjeje që ka fituar vetëbesim dhe që nuk e sheh veten të kërcënuar nga dialogu me të tjerët. Përkundrazi, e sheh si mundësi për të zgjeruar ndikimin, për të forcuar misionin dhe për t’i dhënë politikës shqiptare një shembull të ri, se mund të ketë aleanca që lindin nga vlerat, jo nga interesat e ngushta.

Filozofikisht, kjo pyetje na çon tek thelbi i të djathtës humane.

E djathta humane nuk është egoizëm politik, as izolim.

Ajo është kulturë e bashkëpunimit në liri, kulturë e ndarjes së përgjegjësive, kulturë e respektit për tjetrin.

Ajo nuk sheh tjetrin si armik të përjetshëm, por si bashkëudhëtar potencial, për sa kohë ka një horizont të përbashkët.

Kjo është mënyra se si ne duhet ta lexojmë bashkëpunimin, jo si pazare të momentit, por si bashkime që shërbejnë të ardhmes së kombit.

Strategjikisht, Shqipëria ka nevojë për një opozitë të djathtë të fortë dhe koherente.

E majta është e konsoliduar në pushtet dhe vetëm një e djathtë e bashkërenduar mund ta përballë me sukses.

Nëse çdo forcë e djathtë mbetet e izoluar, rezultati është i parashikueshëm, fragmentim, dobësim dhe dështim.

Nëse forcat e së djathtës gjejnë gjuhë të përbashkët, duke respektuar dallimet, por duke vënë përpara interesin e shoqërisë, atëherë kemi një shans real për të ndryshuar balancat politike në vend.

Prandaj, përgjigjja është e qartë, po, ka ardhur koha të hapet ky debat brenda LRE.

Jo për të humbur identitetin tonë, por për ta forcuar.

Jo për t’u tretur në të tjerët, por për të rritur ndikimin tonë.

Jo për të bërë kompromis me vlerat, por për të ndërtuar besëlidhje mbi to.

Debati i bashkëpunimeve është shenjë se LRE nuk është një ishull, por një urë.

Një urë që lidh idealin me realitetin, vizionin me politikën konkrete, komunitetin tonë me të ardhmen e Shqipërisë.

Dhe kjo urë është më e fortë pikërisht sepse është ndërtuar mbi themelin e së djathtës humane, një themel që nuk tronditet nga erërat e interesit dhe nga valët e përkohshme të politikës.

Në këtë debat, ne nuk humbasim veten. Përkundrazi, e gjejmë veten më qartë.

Dhe është kjo qartësi që do ta bëjë LRE një forcë vendimtare për të ardhmen politike të Shqipërisë.

Jani Nano

Sekretar i Përgjithshëm i LRE