Poezi: Betejat e mia...

Nga Arian Galdini

Mbi Kal të Mungesës hipëm

Mbi Kal të Mungesës fluturuam

Patkua Shpresën i vumë

Sakrificën Kamzhik në duar..

Ne Krisht menduam të ngjanim

E Dhimbje për Botën vuam

Por Kryq më për ne nuk kishte

Harruam sa keq Harruam...

Ishte Bota e ndezur fitil

Që larg prej vetes na donte

Ndaj Helm në vesh të Ndërgjegjes

Na hodhi që të na gjymtonte...

E ramë ne, ramë pa dëshirë

E Ngriu dhe Kali Jonë

Por dhe Vajtocat kanë Ngrirë

E Nuk ka më kush të na vajtojë.

Koha nuk fliste më për ne

Njerëzorja lehtë e kishte marrë zotërimin

Ç'na mbante bashkë u bë hi e dhe

Thelbi e humbi gjithë kuptimin...

Sot Bota, Koha dhe udhët na ndajnë

Mendimet dhe zemrat larg i kemi

Përtej shpresës sytë ngulitur i mbajmë

Ç'është shkruar për ne, ata do të jemi...

Dashuri e ka emrin Zoti im

Ai është Rruga, Jeta, E vërteta

Historibërës do të jem në këtë vendin tim

Ai është Hardhia unë jam Shermenda...

Arian Galdini