Çdo mëngjes është një ftesë për të ecur një hap më tej nga dje.

Jo një hap i madh, jo një hap që e ndryshon gjithçka në çast, por një hap që nuk të lë aty ku ishe.

Sepse qëndrimi në vend është lëvizje, por mbrapa.

Shumë i shohin ditët si faqe që mbyllen vetë.

Por asgjë nuk mbyllet pa një dorë që e kthen faqen.

Dhe ajo dorë është e jotja.

Nëse nuk e kthen ti, e kthen dikush tjetër, dhe rruga që ndjek nuk është më e jotja.

Hapi i sotëm nuk është vetëm i yti.

Ai është ftesa që i bën të nesërmes për të ardhur në drejtimin e duhur.

Pa këtë hap, e nesërmja nuk e di ku të të gjejë.

Mos e fillo ditën me këmbët e lidhura nga frika ose pritja.

Bëje hapin që e di se duhet bërë.

Recent Posts