Dikur njeriu mendonte se duhej të prekte yjet për të qenë i ndriçuar

Dikur njeriu mendonte se duhej të prekte yjet për të qenë i ndriçuar.

Tani e di se drita më e vërtetë është ajo që bëhet fole në zemrën e tij.

Vjen kur nuk e tradhton të mirën.

Kur lutet edhe pa fjalë.

Kur merr vendime të heshtura që nuk i sheh askush, por që ndërtojnë një botë që e meriton të vijë.

Ndriçimi i vërtetë nuk është efekt.

Është frymë. Nuk është shkëlqim.

Është prani që nuk trembet nga errësira sepse nuk vjen për ta mposhtur, por për të qëndruar në të me mirësi.