LRE, portreti i një Lëvizjeje që e kthen frymën në doktrinë!

LRE - Lëvizja Rinisje ka kërkuar prej ditës së parë të bëjë pikërisht këtë, të mos jetë një tingull në akustikën e lajmeve, por një frymëmarrje e rregullt në jetën publike.

Zanafilla e saj nuk pati podiume, pati pyetje.

A mban ende peshë fjala e thënë me përgjegjësi?

A mund të ndërtohet politika si shërbesë e qetë dhe jo si spektakël i zhurmshëm?

A mund tu kthehet kuptimi termave të konsumuar, kur përkthimi i tyre bëhet jetë e përditshme?

LRE u vetëpërkufizua si komunitet moral përpara se të kërkonte tërë aparatin e një partie.

Kjo zgjedhje nuk ishte vetëm gjest modestie, ishte metodë.

Sepse një program që nuk lind nga karakteri është si një hartë pa terren.

Program me koncepte të thjeshta e bazike ku:

Në gjuhën e qartë, liria nuk ecën vetëm, ecën krah përgjegjësisë.

Prona nuk rri mbi piedestal, lidhet me detyrën.

Familja nuk është klishe, bëhet vatra ku piqet karakteri.

Puna nuk është thjesht mjet të ardhurash, mbetet nder.

Kultura nuk qëndron në skenë si dekor, bëhet forma me të cilën përftyrohet e mira e përbashkët.

Këtë ne e quajmë E Djathta Humane, një traditë dinjiteti që e mban njeriun si qëllim, jo si mjet.

Në zemër të kësaj tradite qëndron një trini e thjeshtë dhe e rreptë: Dinjitet. Punë. Besim.

Dinjiteti si gramaturë e fjalës publike dhe si kufi i çdo veprimi.

Puna si ekonomia e asaj që zgjat, jo e asaj që shndrit për pak.

Besimi si valuta që nuk zhvleftësohet sepse provohet me të dhëna dhe mbahet me rregull.

Kjo nuk është parullë, është gramatikë.

Fjalitë e politikës që nuk e respektojnë këtë gramatikë tingëllojnë, por nuk bindin.

Tre ide e bëjnë profilin doktrinar të LRE-së të dallueshëm dhe të përthithshëm.

Neoshqiptarizmi është etika e ndriçimit nga brenda, gjuha si hapësirë respekti, kujtesa si busull e të nesërmes, kultura si kapital punues.

Nuk shpik mitologji të reja, ringjall vlerat që na mbajnë dhe i lidh me horizontin perëndimor pa vetë-mohim, por si rrënjë të sigurta, e krahë të hapur.

Kjo është mënyra shqiptare për të qenë evropianë duke ruajtur veten dhe duke kontribuar me origjinalitet.

Prindërimi Publik e kthen vendimmarrjen në një provim të thjeshtë e madh, si do të ndihet ky ligj në sytë e fëmijëve tanë.

Sa ndershmëri shtëpie ka ky shërbim.

A është ky buxhet një llogari kujdesi apo një tabelë zhurme.

Kjo nuk e romantizon shtetin, e përball me përgjegjësinë ndërbreznore.

Dalezotësia është kujdestaria që nuk braktis dhe qëndresa që nuk bërtet.

Eshtë virtyti i njerëzve që mbrojnë të pambrojturin, që e mbajnë ndërgjegjen e ligjit gjallë, që ecin me shpinë të drejtë edhe kur rryma e ditës kërkon lakime.

Pa këtë disiplinë të brendshme, as reforma nuk ngulitet, as institucioni nuk merr shpirt.

Në planin ekonomik, LRE flet për ekonominë e punëve të mira.

Kjo do të thotë se fitimi i shëndetshëm lind nga shërbimi, jo nga abuzimi, se konkurrenca e ndershme prodhon rritje që zgjat, jo flluska që shfryhen, se respekti për mjeshtërinë, dijen dhe risinë nuk është luks, por lëndë ndërtuese.

Zinxhirët e vlerës nuk fillojnë në tabelat e marketingut, por në dinjitetin e punëtorit dhe mbarojnë te besueshmëria e produktit.

Kjo kërkon standarde të qarta, laboratorë cilësie, korridore të vlerës që lidhin fshatin me tregun, artizanatin me industrinë, bibliotekën me biznesin.

E njëjta frymë përkthehet në gjuhën e shtetit si kujdes i matur, institucione që dëgjojnë, drejtësi që shpjegon arsyetimin, administratë që kursen kohën e qytetarit pa e cënuar dinjitetin.

Dhe mbi këtë, kultura si ligj i butë i mirësisë së përbashkët, gjuhë e pastër, libër i denjë, muzikë me shpirt, histori e lexuar drejt, një ekologji e së vërtetës ku qytetaria merr frymë.

Orientimi perëndimor i LRE-së nuk është pajisje fakultative e profilit, është detyrim moral.

Miqësia e përhershme me Shtetet e Bashkuara dhe aleancat e qëndrueshme me Bashkimin Europian nuk burojnë nga llogari të shkurtra, por nga besimi në një qytetërim që mbron jetën, lirinë dhe besimin.

Diplomacia nuk e ngatërron kurajën me zërin e lartë, kërkon dinjitet në çdo tryezë dhe qetësi në çdo përballje.

Brenda, LRE ka kaluar një fazë 5 vjeçare kantieri përpara se të dalë në lundrim.

U rregulluan instrumentet, u vendos ritmi i fjalës, u kthyen rregullat në zakone.

Ky dok i qetë nuk ishte pezullim, ishte stërvitje.

Prandaj edhe kalimi i lidershipit nga themeluesi te kryetarja e re u bë rit besimi, busulla ruhet, tempi mbahet, njëri kujdeset për “pse”-në, tjetra i jep formë “si”-së.

Kjo simetri i mbyll dy dyer rrezikshme, kryetarizimin dhe muzealizimin.

Në terrenin qytetar, LRE synon komunitete dinjiteti.

Këto nuk ndërtohen me urdhëra, lindin nga zakone të mira.

Në lagje dhe bashki, qytetari nuk pret, vepron, nuk ankohet, ndihmon, nuk urren, ngre ura.

Opozitarizmi që përfytyron LRE nuk e sheh njeriun si kundërshtar, e sheh sjelljen si korrigjim, të vërtetën si aleat dhe qartësinë si antitezë të kakofonisë.

Kështu LRE merr dy gjuhë që duhen bashkuar, ritmin e brendshëm dhe arkitekturën e së ardhmes.

Ritmi përkthehet në fjalë të peshuar, vepra të matura, qetësi që mban.

Arkitektura shfaqet si ekonomi me etikë, arsim që rrit mendimin kritik, kulturë që bëhet standard publik, shtet që matet me kujdes, Perëndim si shtëpi vlerash, Shqipëri si zemër që rreh.

Nuk flitet për utopi, flitet për një metodë që zëvendëson mohimin me provë.

Në thelb, LRE ka zgjedhur të kërkojë njeriun e duhur, jo numrin e radhës.

Të ndryshojë rregullin, jo maskën.

Të ndjekë të mirën e përhershme, jo modën e ditës.

Sepse shoqëria ringrihet kur ringjallet ndërgjegjja, kur fjalët mbahen, kur politika nderon kulturën, kur ekonomia fisnikëron njeriun.

LRE - Lëvizja Rinisje filloi si dritë që kërkoi kuptim, vazhdon si doktrinë që mban ritëm, po rritet si bashkësi që e shndërron mirësinë në ligj të përbashkët.

Dhe rruga e saj është e qartë: Dinjitet. Punë. Besim.

Sepse fitorja e vërtetë nuk matet me volum, matet me peshë.

LRE - Rinisja