LRE zgjodhi Kryetaren e re. Epoka e re që nis me dritë!

Kur një lëvizje shikon veten në pasqyrën e së nesërmes, nuk kërkon thjesht pasues, kërkon shkak të ri për të besuar.

Sot kjo arsye ka emër.

Kristina Nano pranon batonën e drejtimit dhe LRE hyn në një epokë që nuk vjen si dekor, por si substancë, një kryetare e re, me mendje të mprehtë dhe zemër të kthjellët, një urë që lidh idealin me formën, dijen me shërbimin, rininë me përgjegjësinë.

Rrugëtimi i saj i deritanishëm flet qartë. Doktorante në Lidership në James Madison University në SHBA, ku studimi i pushtetit pa maska dhe i shërbimit pa retorikë tejkalon modat e ditës, ekonomiste e formuar shkëlqyeshëm në Turqi, me bachelor dhe master shkencor që e kanë mësuar t’i njohë shifrat pa harruar njeriun.

Në këtë vijë të qartë midis teorisë dhe terrenit, formohet për të udhëhequr siç mëson lidershipi i mirë, jo duke pushtuar hapësirë, por duke krijuar kuptim, jo duke grumbulluar ndjekës, por duke rritur njerëz.

Në këtë çast, LRE nuk bën thjesht një zgjedhje organizative.

Lëvizja i jep vetes prova se rinia nuk është dekor i fjalimeve, por subjekt i përgjegjësisë.

Kristina i përket brezit që nuk kërkon ta prezantojnë, e prezanton veten me punë, me masë, me pjekuri.

Ajo rrëfen një të vërtetë që shpesh harrohet, të qenurit i ri nuk është alibi për projekte të pamenduara, por detyrim për mendim të kthjellët.

Brezi që vjen nuk pranon të imitojë, kërkon ta ngrejë nivelin në etikë, në dijeni, në mënyrën si flitet me qytetarin.

Shkencat e lidershipit këmbëngulin se udhëheqja nuk është pozicion, por marrëdhënie.

Te Burns gjejmë transformimin, udhëheqësi rrit njerëzit ndërsa rritet prej tyre.

Te Greenleaf gjejmë shërbimin, udhëheqësi ecën përpara vetëm aq sa u hap rrugë të tjerëve.

Te Heifetz gjejmë adaptimin, udhëheqësi nuk i jep shoqërisë valiumin e premtimeve, por i ushtron muskujt e pjekurisë.

Kristina Nano e sjell këtë triadë në shqip me hijeshi, rritje që nuk e lë askënd pas, shërbim që nuk e kthen askënd në spektator, pjekuri që nuk e merr askënd për dore pa e respektuar si të rritur.

Kjo prani e re nuk vjen në një boshësi vlerash.

Në LRE, prindërimi ka qenë mënyrë të menduari publik, të matet çdo politikë me sytë e fëmijëve, të peshohet çdo shërbim me ndershmërinë e shtëpisë.

Dalëzotësia ka qenë zakoni i qetë i mosbraktisjes së njeriut kur nuk ka mikrofon.

Neoshqiptarizmi ka qenë frymëmarrje, gjuhë e pastër jo nga purizmi, por nga respekti, kujtesë e gjallë jo nga nostalgjia, por nga busulla, kulturë e punueshme si kapital, jo si dekor.

Kristina Nano hyn në këtë partiturë si dirigjente e maturisë, partitura që ekziston, orkestrantët që janë gati, publiku që nuk kërkon spektakël, por muzikë të vërtetë.

Metafora e anijes na ka shoqëruar shpesh. Sot ajo merr ngjyra të reja.

Instrumentet u provuan, busulla u kalibrua, yjet e parimeve nuk kanë ndryshuar vend.

Ajo që ndryshon është ritmi i qëndresës, nga prova e heshtur në lundrim me përgjegjësi.

Kristina nuk vjen për ta shtyrë anijen me flluska fjalësh, vjen për ta lëvizur me rregull, për ta mbrojtur nga stuhitë me matematika drejtësie dhe me ekonominë e karakterit, ku fitimi buron nga shërbimi e jo nga abuzimi, ku tregu nuk ha moralin, por merr shijen prej tij.

Ka edhe një simbol të çmuar këtu, një grua e re në krye të një lëvizjeje me peshë morale.

Nuk mjafton të përmendet barazia, kërkohet të jetohet si kompetencë dhe si mirësi.

Kristina Nano i sjell të dyja, saktësinë e ekonomistes që i kupton shifrat dhe nxehtësinë e një prindërimi publik që i prek fate konkrete.

Ajo bën bashkë dy horizonte që Shqipëria i ka pritur gjatë, një mendje që mendon si botë dhe një zemër që rreh si atdhe.

Ky çast është një thirrje pa bujë, të ringrihet ekologia e së vërtetës në jetën publike.

Jo më skena të kaosit ku fjala e lirë ngatërrohet me sharjen e lirë, as studio të terrura ku argëtohet cinizmi, po laboratorë të maturisë ku përgatitet nesërja me kujdes.

Shpresa nuk është ndjenjë naïve, është metodë e punës.

Kristina Nano e njeh këtë metodë, e lexohet në udhëtimin e saj akademik, në tonin e fjalës, në respektin për faktin dhe në dashurinë për kulturën.

Në këtë pikë, historia e LRE-së gjen vijimësi natyrore.

Lideri Themelues ruan partiturën dhe kujtesën e busullës, Kryetarja e Re mban ritmin dhe përgjegjësinë e navigimit.

Njëri nuk zë vendin e tjetrit, që të dy mbajnë vendin e Lëvizjes, të mos e humbasë frymën në emër të formës dhe të mos e humbasë formën në emër të frymës.

Kjo simetri heq rrezikun e kryetarizimit dhe rrezikun e muzealizimit, jeta e LRE-së vijon me zë të ri dhe memorie të gjallë.

Një fjalë e mirë për brezin që vjen.

Tani Brezi i Ri i LRE e mban në duar fatin e Lëvizjes, jo si barrë që rëndon, por si besë që nderon.

Kristina Nano e përfaqëson këtë brez me dinjitet, nuk ka ardhur për të marrë një fotografi, ka ardhur për të shtuar një faqe.

E ardhmja e LRE është e njëjtë me të ardhmen e Shqipërisë kur e mendon, vend ku arsimi rrit mendje, ku ekonomia rrit dinjitet, ku shteti rrit besimin.

Nuk kërkohet mrekulli, kërkohet metodë.

Nuk kërkohet hero i çastit, kërkohet karakter i përditshëm.

Nëse duhet një fjali që e mban këtë ditë si medalion, ajo tingëllon kështu:

Ne nuk ia dalim sepse bërtasim fort, ia dalim sepse peshojmë drejt.

Sot LRE konfirmon që rrugën e ecën me Kryetaren e Re, Kristina Nano, dhe me një komunitet që e di se muzika e së vërtetës luhet me instrumente të pastra, Dinjitet. Punë. Besim.

Kjo është epoka që nis.

Dhe kur epokat nisin me dritë, horizonti nuk premton mrekulli, premton qetësinë e gjërave që bëhen mirë.

Urime LRE🇦🇱🫶🙏

Urime Rinisja🇦🇱🫶🙏

Urime dhe Suksese Kryetarja e LRE Kristina Nano🇦🇱🫶🙏