Ndonjëherë nuk është shpejtësia që të formon, por durimi për të mos ndërtuar mbi ajër

Ndonjëherë nuk është shpejtësia që të formon, por durimi për të mos ndërtuar mbi ajër.

Ka rrugë që i shmang për vite me radhë, derisa një ditë, pa zhurmë, e ndjen se është koha të ecësh mbi to, jo nga nxitimi, por nga kthjellësia.

Sepse nuk vlen shumë të arrish shpejt atje ku nuk je i gatshëm të mbërrish.

Dhe nuk është humbje, nëse e vonon hapin për të mos humbur veten.

Asgjë nuk është më fisnike se kur zgjedh të ngadalësosh hapin jo nga frika, por nga besimi.

Besimi se koha e brendshme është më e rëndësishme se kalendari i botës.

Në këtë botë që të mat me sa ke arritur, ti mbahu për atë që nuk ke tradhtuar në vete.

Sepse më e rëndësishmja nuk është sa shpejt mbërrin, por a vlen vendi ku po shkosh.