Nuk është fjalimi që ndërton të vërtetën, por përulësia me të cilën e kërkon

Nuk është fjalimi që ndërton të vërtetën, por përulësia me të cilën e kërkon.

Ka një çast kur njeriu kupton se shpresa nuk rritet në fjalët që ngrejnë zhurmë, por në vetminë ku mendimi ndesh ndërgjegjen.

Në atë takim, fillon ndërtimi i së drejtës.

Aty merr frymë njeriu që refuzon ta bëjë lirinë dekor dhe e kthen atë në përkushtim të përditshëm.

Dhe vetëm aty, lind një shoqëri me themele.