Nuk jemi këtu për t’i bërë përshtypje botës

Kur gjithçka përreth tundon për t’u dukur, për t’u dalluar, për të qenë i parë, ka një pjekuri që lind në vetëvendosje.

Të mos e veshësh veten me zhurmë.

Të mos e matësh vlerën me pëlqimin e të tjerëve.

Të mos e sakrifikosh thelbin për shkëlqimin e çastit.

Njeriu që rri me veten pa nevojë për shpjegim, është ai që e ka gjetur paqen pa çmim.

Sepse drita që rri mbi ne është vetëm pasojë.

E vërteta është ajo që rri brenda nesh, edhe kur askush nuk e sheh.

Nuk jemi këtu për t’i bërë përshtypje botës.

Jemi këtu për të mos humbur veten, edhe kur bota nuk ka më sy për ta dalluar.

Në një epokë ku çdo gjë matet me shpejtësi dhe përhapje, qëndrueshmëria është akt heroik.

Dhe njeriu që e mban brenda vetes kthjellësinë, edhe në mjegull, është më afër së vërtetës se sa të gjithë ata që kërkojnë reflektorë për të jetuar.