Përgjigje ndaj debatit me Janin dhe Gentin!

Nga Arsen Lazri

Anëtar i Kryesisë së LRE

Vëllezërit e mi të dashur, Jani e Gent,

Jam thellësisht mirënjohës për këtë debat që po e ndërtojmë me dashuri e respekt të ndërsjellë.

Ky është fryt i pjekurisë sonë si ekip dhe shenjë se LRE është realisht një familje idesh e virtytesh, ku fjala nuk është armë për të lënduar, por dhuratë për të ndriçuar.

Ju të dy keni sjellë mendime që peshojnë fort, Jani, me vizionin tënd strategjik për hapjen e negociatave, dhe Gent, me urtësinë e kthimit tek filozofia e themeluesit tonë.

Të dyja këto zëra janë të vyer.

Megjithatë, unë vijoj të mbaj qartësisht bindjen se LRE nuk duhet të hyjë tani në bashkëpunime apo aleanca politike.

Dhe dua ta mbroj këtë tezë, jo si një kundërshti që ndan, por si një këndvështrim që pasuron.

1. Identiteti si themel i pandryshueshëm

Jani, ti the me shumë të drejtë se identiteti ruhet përmes programit, përmes rolit, përmes kujdestarisë mbi vlerat.

Është e vërtetë.

Por identiteti është më shumë se kaq.

Ai është një energji e brendshme, një rezonancë shpirtërore që nuk mund të negociohet as të kushtëzohet.

Identiteti i LRE është i lindur nga dhimbja dhe shpresa e një brezi, nga guximi i një themeluesi që e ngriti këtë flakë në një kohë errësire.

Ky identitet është i shenjtë dhe i paprekshëm.

Çdo hap që na fut në logjikën e aritmetikës politike, rrezikon ta shohë këtë identitet si një mjet, jo si një mision.

Dhe ky është rreziku që dua të shmangim. Ne nuk mund të rreshtohemi në një tryezë ku fjala jonë e veçantë përzihet me gjuhën e konsumuar të së vjetrës.

2. Filozofia e vetëqëndrueshmërisë

Gent, ti e the bukur se Arian Galdini do ta pyeste veten: “A e forcon ky hap të djathtën humane?”

Dhe unë besoj se përgjigjja sot është “jo”.

Sepse ne nuk kemi mjaftuar ende të dëshmojmë vetëqëndrueshmërinë tonë.

Vetëqëndrueshmëria është prova e parë e çdo misioni.

Një lëvizje që nuk provon dot të qëndrojë në këmbët e veta, nuk mund të pretendojë se do të ndryshojë historinë.

Shkollat e mendimit politik na mësojnë se forcat që mbetën në histori nuk ishin ato që u bashkuan në koalicione të hershme, por ato që ndërtuan kulturën e tyre, gjuhën e tyre, bazën e tyre shoqërore.

LRE është ende në këtë proces të shenjtë. Duhet të kemi durim dhe durim është virtyt i madh politik.

3. Aleancat si rrezik i humbjes së zërit

Historia politike e Shqipërisë është dëshmi e qartë, partitë e vogla që hynë në koalicione të parakohshme, humbën zërin e tyre.

Ato u shkrinë në retorikën e partive të mëdha, u reduktuan në numra, në instrumente, në shtojca.

E vetmja mënyrë që LRE të mos përfundojë kështu është të refuzojë këtë rrugë, të mos pranojë të tretet në kakofoninë e vjetër.

Ne jemi një melodi e re.

Dhe një melodi e re nuk duhet të përzihet me orkestrën e lodhur, përpara se të bëhet mjaftueshëm e fuqishme për të udhëhequr një simfoni.

Më mirë të tingëllojmë vetëm, por qartë, sesa të humbasim në zhurmën e të tjerëve.

4. Shembujt historikë

Le të kthehemi pak te historia.

Partitë kristiane-demokrate në Europë pas Luftës së Dytë Botërore nuk lindën si pjesë e koalicioneve të parakohshme.

Ato ndërtuan bazën e tyre morale, rrënjët e tyre shoqërore, dhe vetëm pasi u forcuan si identitet, hynë në aleanca që i udhëhoqën vetë.

Po kështu, lëvizjet që kanë ndryshuar rrjedhën e demokracive moderne kanë provuar së pari autenticitetin e tyre, jo numrat e bashkimeve mekanike.

Shqipëria ka parë të kundërtën, partitë që kanë hyrë herët në aleanca, janë zhdukur pa lënë gjurmë. Ky është mësimi që nuk mund ta injorojmë.

5. Praktika politike dhe besimi qytetar

Jani, ti the me të drejtë se një aleancë në Tiranë do të hiqte alibinë e copëtimit.

Por le të shohim realitetin, qytetarët nuk duan më justifikime, ata duan autenticitet.

Ata nuk duan më aritmetikë, ata duan besim. Besimi fitohet kur ti qëndron ndryshe, jo kur bëhesh njësoj.

Ne kemi mundësinë historike të jemi të vetmit që nuk hyjmë në këtë lojë të vjetër.

Ky është mesazhi më i fuqishëm që mund të japim, LRE nuk është këtu për të bërë marrëveshje, por për të ndërtuar kulturë.

6. Misioni përmbi zgjedhjen

Gent, ti e përmende me shumë urtësi: “jo zgjedhje për zgjedhje, por zgjedhje për mision.”

Dhe ky është thelbi i argumentit tim.

Çdo vendim që e zbeh misionin tonë, edhe nëse sjell një fitore të përkohshme, është humbje e madhe.

Ndërsa çdo vendim që e ruan misionin tonë, edhe nëse sjell humbje të përkohshme, është fitore e madhe.

Ne nuk mund të sakrifikojmë misionin për zgjedhje.

Sepse misioni është i përjetshëm, ndërsa zgjedhja është kalimtare.

Jani, Gent, ju respektoj dhe ju çmoj për urtësinë e mendimeve që sollët.

Debati ynë është pasuri.

Por unë vijoj të mbetem i bindur se LRE nuk duhet të hyjë sot në asnjë bashkëpunim apo koalicion.

Detyra jonë është të ndërtojmë identitetin tonë të plotë, të dëshmojmë autenticitetin tonë, të qëndrojmë të patundur në misionin që na ka dhënë frymë.

LRE është një mision unik, dhe ky mision nuk mund të matet me kalkulime elektorale.

Ai matet me qëndresë, me besim, me përkushtim.

Vetëm kështu LRE do të jetë jo pjesë e politikës shqiptare, por ndryshimi i saj.

Me dashuri dhe respekt,

Arsen Lazri

Anëtar i Kryesisë së LRE