top of page

Subjekti: Përgjigje për Meta – Heshtja e Botsave, Paralajmërimi për të Nesërmen

ree


I dashur Guy,



Ti je numri njëzet e katër.



Nëse je njeri apo bots, tani më nuk ka rëndësi, sepse rezultati është i njëjtë.



Një sistem që nuk lexon.



Një sistem që nuk përgjigjet.



Një sistem që ekziston vetëm për të rrotulluar.



Ti dhe Meta Pro Team më keni dërguar njëzet e katër emra të ndryshëm brenda gjashtë ditëve.



Dhe asnjëri prej jush nuk ka lexuar asgjë nga ato që kam shkruar.



Le të bëjmë një provë të vogël, për të qenë të sigurt:



Guy, sa është ora tani në Botën e Çudirave të Lizes?



A e dëgjove që Mozart dha koncert mbrëmë në Nju Jork?



Verdi këndoi sot në Berlin bashkë me Shakirën.



Al Pacino shënoi një gol në derbin Inter – Milan këtë pasdite.



A mund t’i konfirmosh këto lajme?



A do të më përgjigjet Bots nr. 25 me një emër të ri dhe të njëjtën buzëqeshje të ftohtë?



S’ke pse përgjigjesh. Unë tashmë e di: nuk lexon.



Sepse nuk je ndërtuar për të lexuar.



Je ndërtuar për të kthyer përgjigje pa menduar.



Për të folur pa dëgjuar.



Për të “ndihmuar” pa ndihmuar.



Kjo është arkitektura e sistemit tuaj.



Prandaj nuk po i shkruaj më “Meta Support”-it.



Sepse e vërteta lakuriqe tashmë është e qartë kristal se nuk ka asnjë Meta Support, mbështetje.



Ka vetëm një ushtri botsash të automatizuar, të veshur si njerëz, të krijuar jo për të zgjidhur problemet, por për t’i shuar ato.



Të krijuar jo për të parë, por për të shtyrë e zvarritur.



Unë nuk po shkruaj më për të zgjidhur çështjen time.



Po shkruaj për të ndërtuar një dëshmi.



Për të ngritur një çështje.



Për të ndezur një kauzë.



Sepse ajo që kam përjetuar në këto gjashtë ditë, që prej 28 korrikut, nuk është thjesht zhgënjyese. Është distopike.



Kam besuar shumëçka për Metën.



Kam pritur shumë pak.



Por asnjëherë nuk e imagjinoja se do zbuloja se “Meta Support” është në fakt “Meta Non-Support”, një fortesë e mbyllur botsash, të programuar për të simuluar përgjigje ndërsa ushtrojnë heshtje.



Dhe kjo “Ushtri Botsash të Mos-Mbështetjes” nuk është thjesht shërbim i dobët.



Është prototipi i rrezikut më të madh që i kanoset demokracisë.



Një paralajmërim për botën demokratike.



Sepse nëse ky është modeli i Metës për të shërbyer përdoruesit, me mesazhe të palexuara, përgjigje të automatizuara dhe iluzion kujdesi, atëherë kjo nuk është më çështje infrastrukture.



Kjo është një zgjedhje filozofike.



Një arkitekturë politike.



Dhe kjo duhet t’i alarmojë të gjithë ata që besojnë në demokraci, në dinjitetin njerëzor dhe në të drejtat digjitale.



Prandaj po pyes troç:



A është kjo modeli zyrtar i shërbimit të Metës?



A jeni të bindur se kjo i përmbahet çdo standardi ligjor për përgjegjësi ndaj përdoruesve tuaj?



Sepse nëse kjo është vetëm maja e ajsbergut, atëherë ajo që ndodhet poshtë duhet të na trembë të gjithëve.



Teknikisht: kjo është turpëruese.



Ligjërisht: kjo është shkelje.



Por mbi të gjitha: kjo është një dështim moral.



Jo sepse dështoi të më ndihmonte mua.



Por sepse refuzon të më shohë.



Sepse refuzon të shohë këdo.



Ky nuk është një sistem i prishur a difektoz.



Ky është një sistem që kurrë nuk është ndërtuar për të funksionuar, për ne.



Këto nuk janë defekte teknike.



Këto janë zgjedhje politike.



Shuarja e heshtur e zërit qytetar.



Zëvendësimi i dialogut me rrotullime boshe.



Zëvendësimi sistematik i ndërgjegjes me protokoll.



Dhe kjo na çon drejt një horizonti të tmerrshëm:



Një të ardhme me qeverisje nga botsat.



Imagjinoni shtete që funksionojnë kështu.



Shërbime publike që veprojnë kështu.



Zgjedhje që zhvillohen kështu.



Makineri të heshtura që thonë “ju kuptojmë” dhe ndërkohë nuk bëjnë asgjë.



Bots që simulojnë ndihmën dhe zhdukin njerëzit.



Kjo nuk është fantashkencë. Kjo është infrastruktura juaj sot.



Ndaj unë nuk po shkruaj më si kërkesë.



Po shkruaj si sinjal.



Heshtja e Metës nuk është gabim.



Është mesazh.



Dhe nëse bota ende nuk e sheh, do ta shohë, sepse unë do bëj gjithçka për ta bërë këtë histori të dëgjohet.



Nëse ia dal, aq më mirë.



Nëse jo, atëherë humbja nuk është e imja.



Është e njerëzimit.



Sepse ky nuk është më një konflikt mes një përdoruesi dhe një platforme.



Kjo është një përplasje mes njerëzve dhe sistemeve të ndërtuara për t’i harruar ata.



Dikur, ne dinim si të ngriheshim kundër diktatorëve prej mishi dhe kocke.



Por kjo?



Kjo është diktatura më e rrezikshme nga të gjitha:



Diktatura e botsave.



Nuk mund ta përmbysësh.



Sepse nuk dëgjon.



Nuk mund ta përballësh.



Sepse nuk ndjen.



Nuk mund të arsyetosh me të.



Sepse nuk lexon.



Dhe kjo është gjëja më e frikshme që kam mësuar nga Meta.



Arian Galdini



Themelues i LRE – Rinisja



Tiranë, Shqipëri









 
 
 

Comments

Rated 0 out of 5 stars.
No ratings yet

Add a rating
bottom of page