🗓️ 24 tetor shënon pesë vite dritë, punë dhe besëlidhje. Pesë vite rrënjë që mbajnë tokën, kurorë që hap horizontin. Pesë vite fjalë me provë, standard me zemër, Rinisje me shpirt. 📍 25 tetor, ditë e shtunë, ora 18:30, Selia e LRE 🎉 Festojmë 5-vjetorin e LRE dhe njëkohësisht zgjedhim Kryetarin e ri të LRE. 🤝 Bashkohemi si familje e Rinisjes, dëshmojmë pjekurinë e komunitetit moral dhe ndezim kapitullin e radhës me besë e vizion. 🌿 Retrospektivë e shkurtër - 24.10.2020,

Nga Kristina Nano Anëtare e Kryesisë së LRE - Lëvizja Rinisje Doktorante për Leadership në James Madison University (JMU), SHBA Koha kur lidershipi u ringjall nga shpirti Historia e çdo kombi njeh momente kur drejtimi nuk vjen nga pushteti, por nga ndërgjegjja. Për Shqipërinë, një prej atyre momenteve mban datën 24 tetor 2020, kur një njeri i vetëm, me një celular dhe një ide, ngriti një komunitet që nuk kërkonte ndjekës, por bashkudhëtarë të ndërgjegjshëm. Kështu lindi LRE -

Nga Gent Sinani NënKryetar i LRE - Lëvizja Rinisje Ka pesë vite që një ide e lindur në terrin e një pandemie, ku frika po sundonte botën dhe mediokriteti po zëvendësonte mendimin, u shndërrua në një dritë të qëndrueshme për Shqipërinë. Në një ekran të vogël, në marsin e vitit 2020, nisi një bisedë që u kthye në kthesë morale dhe politike për vendin tonë. Prej asaj kohe, LRE - Lëvizja Rinisje nuk është më thjesht një organizim politik, por një shkollë e re shqiptare e filozofi

Nga Arsen Lazri Anëtar i Kryesisë së LRE - Lëvizja Rinisje Pesë vite janë një grimëz kohe për historinë, por një epokë për një ide që lind nga shpirti i një kombi. Më 24 tetor 2020, LRE nuk lindi si parti, por si ndërgjegje. Në një kohë kur frika kishte ngrirë botën, një njeri me një celular ndezi Këndin e Shpresës. Në një vend që kërkonte përgjigje, ai guxoi të bëjë pyetje. Në një politikë që ushqehej me premtime, ai foli për ndërgjegje. Prej atij çasti, Shqipëria mori frymë

Nga Jani Nano Sekretar i Përgjithshëm i LRE Në çdo udhëtim që lind nga ndërgjegjja, ka një çast që shënon zgjimin. Për LRE - Lëvizjen Rinisje, ky çast mban datën 24 mars 2020, kur një njeri, me një celular dhe një dritë në zemër, foli për herë të parë në një botë që kishte humbur zërin. Në mes të pandemisë, kur frika ishte bërë ligj dhe propaganda fe, Arian Galdini nuk foli për përgjigje, por për pyetje. Ai nuk dha zgjidhje, por ndezi një dritë, Këndin e Shpresës. Atë ditë, s

Nga Arian Galdini Mbi Kal të Mungesës hipëm Mbi Kal të Mungesës fluturuam Patkua Shpresën i vumë Sakrificën Kamzhik në duar.. Ne Krisht menduam të ngjanim E Dhimbje për Botën vuam Por Kryq më për ne nuk kishte Harruam sa keq Harruam... Ishte Bota e ndezur fitil Që larg prej vetes na donte Ndaj Helm në vesh të Ndërgjegjes Na hodhi që të na gjymtonte... E ramë ne, ramë pa dëshirë E Ngriu dhe Kali Jonë Por dhe Vajtocat kanë Ngrirë E Nuk ka më kush të na vajtojë. Koha nuk fliste

Jeta s’matet me ngjarjet që të ndodhin, por me qëndrimin që ruan përballë tyre. Ka ditë kur drita e Zotit nuk duket, por ajo është aty, në frymën që nuk thyhet, në mirësinë që nuk shteron, në buzëqeshjen që lind nga një zemër që beson. Kur gjithçka tjetër dridhet, njeriu i qetë që rri në të vërtetën është një urë. Një dëshmi që madhështia nuk bërtet, por mban. Që dashuria nuk mposhtet, por shndërrohet në durim. Në botën e lodhur nga zhurmat, ti bëhesh një melodi që nuk fishke

Nga Arian Galdini Ka zgjedhje që zgjedhin dhe ka zgjedhje që zbulojnë. Të 9 nëntorit nuk ndryshuan hartën, zbuluan mekanizmin. Nën dritën e atij momentit kur nisi loja për zgjedhjet e pjesëshme të 9 nëntorit, ajo që për vite ishte shfaqur si “e re” antisistem u pa, në qartësinë më të madhe, për atë që vepron e është realisht, një surrogat i rendit të vjetër, i riformësuar, i përthithur, i përdorur si instrument i tij. Etiketa “i pavarur” u përdor si gjethe fiku morale, “alter

Mos e ngatërroni qetësinë me dorëzimin. Në thellësitë më të mëdha të shpirtit, atje ku stuhitë s’mbërrijnë, qëndron burimi i vërtetë i guximit. Jo i zhurmshëm, por i pathyeshëm. Besimi nuk është arratisje nga realiteti. Besimi është zgjedhja për të mos e braktisur dritën edhe kur dritaret e botës janë të mbyllura. Është forca që ta mban zemrën të gjallë edhe kur rruga përpara është mjegull. Kush i përmbahet virtytit kur është e lehtë të shmanget, ai ka ndërtuar themelet e një